Άπαπα κούραση!‏

Με κούρασε η οικονομική μας μιζέρια. Με σιχτίριασαν τα δελτία ειδήσεων… Με ζάλισαν τα λόγια, λόγια, λόγια, λόγια χωρίς λύσεις μόνο με προβλήματα. Βαρέθηκα να τρομοκρατούμαι.

Με ζάλισε η γκρίνια όλων, κι αυτών που δεν πληρώνουν κι αυτών που δεν πληρώνονται, με φρίκαραν...

κάτι ακάλυπτες επιταγές, με μπέρδεψε που, όπου πάω να ψωνίσω, το μαγαζί έχει κλείσει. Με μαύρισε η αχαριστία κάτι τύπων… Με έστειλε αδιάβαστη τόσος ηλίθιος εγωισμός που παίζει εκεί έξω.

Προχτές έκανα μιάμιση ώρα να φτάσω ως τη Στουρνάρη. Αφόρητη κούραση! Φταίει και που δεν είδα ακόμα και μια ταινία να με ταξιδέψει… Πάει κι ο Ντίνος από τα Χανιά…

Κλείστηκα σπίτι, χάζεψα το ταβάνι, έχει κάτι σκασίματα από υγρασία. Θυμήθηκα την πέτρα της υπομονής που είδα στο θέατρο, να και κάτι ωραίο είπα… Αλλά μετά κάτι άκουσα που είπε πάλι ο Πάγκαλος και ξανάπεσα. Να τη! Μου ‘ρχεται η κατάθλιψη. Με χαιρετάει από απέναντι. Κάτι μου λέει… Να πάνε λέει όλοι φυλακή… Να δείξουμε ότι η Πολιτεία τιμωρεί. Μπα δεν ήταν η κατάθλιψη. Η Ντόρα ήτανε! Ο Θεός φυλάξοι. Ξανάπεσα. Άντε πάλι τα ίδια.

Προσηλωμένη στο ταβάνι. Κι εκεί τσαντίστηκα. Τα πήρα άσχημα. Με μένα!!!. Βρε δε γαμιέστε όλοι σας… Αρκετά σας άκουσα! Αρκετάαααααααααααααα. Τίποτα όμορφο δεν παίζει εκεί έξω; Πώς την έχετε δει; Πόσο θα μας βαράτε όλοι με την ασχήμια σας;

Επιτέλους λίγη ομορφιά, ρε παίδες… Πώς λέμε… λίγη ποιότητα; Και μια όμορφη πρόθεση μου φτάνει. Ας μην έχει αποτέλεσμα. Ας μείνει στο φλερτ, μη γίνει και δεσμός. Η ομορφιά δεν έχει να κάνει με το συμφέρον -έτσι δεν είναι; Δεν έχει να κάνει με τα λεφτά, με την ιδιοτέλεια. Η ομορφιά κατεβαίνει ανεξάρτητη. Αυτή θα ψάξω. Αν τη βρω σε μια παρέα, σε δύο μάτια, σε μια διαδήλωση, σε μια θάλασσα, σ’ ένα χρώμα στον ουρανό, σε κάποια γωνιά του μυαλού μου… θα τη βρω την πουτάνα.

Γιατί έπηξα και τίποτα δεν είναι πιο κουραστικό απ’ το να κάθεσαι. Και ν’ ακούς τόσες μαλακίες.

Κείμενο απο την Ελένη Ράντου για το aixmi.gr